ซัมเมอร์จีน 3 สัปดาห์ วันที่ 11 ตุลา คม พ.ศ 2558 เราได้เดินทางไปเรียนซัมเมอร์จีนที่ฮาร์บิ้น ประเทศจีน ร่วมกับโครงการSummerJeen 3สัปดาห์ โดยสายการบิน china eastern ตอนไปถึงวันแรกรู้สึกว่าอากาศที่ฮาร์บิ้นเย็นมาก และยิ่งตกดึกอากาศบวกกับลมอีก แล้ววันแรกพี่ที่พาพวกเราไป ชื่อพี่ก้อยกับพี่โจอี้ เป็นพี่น้องกัน ตัวเล็ก น่ารักมาก พี่ก้อยกับพี่โจอี้พาไปกินข้าวในตลาดในมหาลัย ตอนเดินไปอากาศนี่แบบ ไม่ไหวอ่ะ อยากกลับเข้าหอมาก อยากกลับไปนอนคลุมโปงเลย หน้าอะไรนี่ชาหมด แต่พอสองสามวันต่อมาเริ่มรู้สึกชินละ แบบลองจอนไม่ใส่ ใส่เสื้อยึดธรรมดา กางเกงยีนต์ เสื้อหนาวที่ใส่ที่ไทยทับไปแบบชิลมาก แต่อย่าให้วันไหนมีลมเชียว โครตของโครตเย็น ยิ่งตกดึกนี่โอ้โห้ ความรู้สึกเหมือนถูกแช่น้ำแข็ง จบกับเรื่องอากาศไป 5555 วันที่สอง พี่ก้อยกับพี่โจอี้ก็พาไปกินข้าวตอนเช้า จำได้ว่าโต๊ะหนึ่งนั่งกับประมาณเจ็ดคน กินซาลาเปาสองเข่งนี้ไม่หมดจ้า เหลือบานอ่ะ ไม่รู้ว่าตอนนั้นเกรงใจกันหรือว่าอะไร ไม่กล้ากิน แต่คนจีนที่นั้นกินกันเยอะมากอ่ะ เข่งนึงเขากินกันคนเดียวสบายมากอ่ะ แต่ซาลาเปาที่นี่อร่อยจริง ที่ไทยนี่เทียบไม่ติดอ่ะ   พอกินข้าวเสร็จ ก็เดินไปตึกที่เรียนภาษาจีนของมหาลัยนี้ ที่มหาลัยมีคนต่างชาติเยอะมาก มีทั้งเกาหลี รัสเซีย ยูเครน และก็คนไทยเยอะมาก มีคนมาเรียนทั้งระยะยาวและระยะสั้น ที่นี่จะเปิดสอนหมด ตั้งแต่เริ่มต้นยันระดับสูง หอพักของคนต่างชาติกับตึกเรียนนี้ ถือว่าไกลอ่ะ ถ้าคนขี้เกียจเดินแบบเราไป ใช้เวลาเดิน15นาที ต้องเดินเร็วด้วยนะ แต่ถ้าเดินแบบปกติที่ไทยอ่ะ 30นาทีก็ยังไม่ถึง 55555555 พอไปถึงก็สอบวัดระดับเลย สอบเพื่อแบ่งคลาสเรียน ถ้าเก่งก็ไปนู้นไปนี่ แต่ถ้ายังไม่มีพื้นฐานก็เรียนรวมกับเพื่อนที่ไปด้วยกัน แต่ถ้าอยากเรียนรวมกับนักเรียนต่างชาติอ่ะ ต้องสอบให้ได้คะแนนดีๆ ตอนเราเรียน เราได้เรียนรวมกับต่างชาตินะ เพราะคะแนนถือว่าไม่เลวอ่ะ เลยได้กระดึ้บไป สอบเสร็จพอรู้คะแนน พี่ก้อยก็แบ่งห้องเรียนแล้วตอนบ่ายก็เข้าเรียนเลย ตอนที่ไปห้องเรียนแรกอ่ะ มีคนไทยเยอะ ประมาณ7-8คน แล้วก็เกาหลีบ้าง นิวซีแลนด์บ้าง พอนั่งเรียนๆไปแล้วรู้สึกว่ามันง่ายเกินไป ก็เลยพากันกับเพื่อนอีก2คนไปบอกพี่ก้อย พี่ก้อยก็ย้ายห้องให้ พอมาห้องเรียนที่สอง แบบเดินเข้าไปที ต้องร้องว่า อู้วหู้ว แดนกิมจิชัดๆ เกาหลีหมดเลยจ้า ห้องแรกคนไทย7-8คน ห้องนี้ไม่มีคนไทยสักคน พอพวกเราเข้าไปนี่แหละคนไทย3คนแรกของห้องนี้ พอเรียนได้ไม่นานก็ได้เพื่อนหลายเชื่อชาติเลย ได้คุยกัน แลกวีแชทกัน คนเกาหลีเขาพาไปกินข้าวด้วยนะ นิสัยดีมากๆ ได้เพื่อนเยอะแยะเลย แถมยังได้ฝึกพูดภาษาจีนอีกด้วย พอไปอยู่ประเทศจีน เราก็จำเป็นที่จะต้องพูดให้ได้อ่ะ เพราะว่าจะให้พูดอังกฤษก็แย่ พูดไปเขางงกว่าเดิม ก็เลยต้องฝึกพูดจีน สื่อสารกับคนอื่นก็ใช้ภาษาจีน     พอจบจากคาบเรียนก็มีคลาสพิเศษที่พี่ก้อยจัดไว้ให้ ก็จะมีเรียนพู่กันจีน เรียนตัดกระดาษ แล้วยังได้เรียนกู่เจิ่งด้วย ชอบมากอ่ะ กู่เจิ่งคือเหมือนจระเข้บ้านเรา แต่เหมือนเล่นยากกว่ามั้ง เสียงเพราะมาก ครูสอนก็สวยด้วย ถือว่าได้ประสบการณ์การเรียนมากๆแล้วยังสนุกอีกด้วย       บางวันพอเรียนเสร็จพี่ก้อยกับพี่โจอี้ก็พาไปเที่ยวบ้าง ไปเลี้ยงข้าวในตลาดบ้าง เพราะกับข้าวในโรงอาหารบางร้านก็อร่อยนะ แต่บางร้านก็ไม่ไหวอ่ะ แต่โรงอาหารที่นี่ไฮโซมากอ่ะ มี4ชั้นแถมมีบันไดเลื่อนอีกอ่ะ สุดยอด     โรงอาหารจะมีสองที่ มีตรงใกล้ตึกเรียนกับตรงใกล้หอ แต่ชอบอาหารในตลาดที่สุดแหละ ชอบมากสุดก็อาหารเสฉวนอ่ะ รสชาติเหมือนอาหารบ้านเรา อร่อยจนต้องขูดจานกินกัน ถ่ายรูปอาหารไม่ทันสักอย่างเดียว 5555555

มีแต่จานเปล่าๆไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอร่อยแค่ไหน55555555

    ต้องขนมหวานยอดฮิตของเขา ที่เดินไปทางไหนก็เจอ คือ ผลไม้เชื่อมนั่นเอง ไม่บอกรสชาติอ่ะ ของแบบนี้ต้องลอง! 55555555 ที่นั้นของกินเยอะนะ อย่างตอนไปเที่ยวตลาดกลางคืนงี้ ได้ไปลองกินปลาดาวด้วย รสชาติไม่แย่นะ ใครชอบของแปลกต้องลอง!   พอถึงวันเสาร์-อาทิตย์ก็ได้เวลาเที่ยวสักที!! วันเสาร์เป็นวันที่เราจะได้ไปสวนสัตว์กัน แต่ดั้นนน..เขาเก็บสัตว์ที่ทนความหนาวไม่ได้ แล้วก็เหลือสัตว์อยู่ไม่กี่ตัว แต่พี่ก้อยก็หาอะไรมาแทนนั่นคือปาร์ตี้ แต่เราอยากเลือกว่าบุตเฟ่ต์ของกินมากกว่าอ่ะ มีทั้ง พิซซ่า ไก่ทอด เยอะแยะไปหมด เสร็จแล้วก็เล่นเกมกันได้สนิทกับเพื่อนเยอะแยะเลย พอพูดถึงเพื่อนต้องนี่เลย ตอนเราไปโครงการนี้เราไปคนเดียว ก็คิดว่าถ้าคนอื่นมาแล้วมากับเพื่อนกันจะทำไง จะมีเพื่อนไหม คิดว่าไปคนเดียว มีแต่เรา พอไปก็เปล่าเลยทุกคนต่างมาคนเดียวหมดเลย มีแค่บางคนที่มากับเพื่อนสองคน พวกเราสนิทกับเร็วมาก แบบคุยกับถูกคอสุดๆ เลยรู้สึกว่าเพิ่มความสนุก ความสุขให้กับทริปนี้มากๆ เวลาไปเที่ยวไหนก็ไปด้วยกันตลอด เฮฮาไปเรื่อยตามภาษาเด็กเล่นกัน กลับเข้าเรื่องต่อ     พอวันต่อมา วันอาทิตย์ พวกเราก็ได้ไปโบสถ์เซนต์โซเฟียที่เขาบอกว่าสวยมาก และเก่าแก่ของที่นี่ด้วย             พอตอเย็นเราก็ไปถนนจงยาง ถนนจงยางก็เป็นอีกแห่งที่สวยมากและก็มีชื่อเสียงด้วย เห็นพี่ก้อยบอกว่าช่วงเสาร์-อาทิตย์ จะมีเด็กนักเรียน เด็กมหาลัยแถวนั้นจะมาเดินเล่นกันประจำ ไม่ก็มาช๊อปปิ้งกัน และคนจะเยอะมากๆ แต่ตอนเราไปเดินได้แปปเดียว ฝนดันตกอีกนี่สิ โอ้ย สุดยอดจ้า! หนาวกันสั่นหงึกๆเลยทีเดียว หลบฝนได้สักพัก พอฝนหยุดตกก็ออกมากระหน่ำถ่ายรูปกันอีกครั้ง แต่ถนนจงยางเราไปกันสองรอบเลยมีโหมดกลางคืนด้วย สวยมาก     พอหมดเสาร์-อาทิตย์เราก็กลับมาเรียนกันอีกครั้ง แต่เลิกเรียนเราได้ไปเที่ยวตลาดมืด ได้ไปห้างสรรพสินค้า ได้ไปช๊อปปิ้ง เย้!! เวลาจะไปไหนต้องบอกพี่ก้อยก่อนแต่พี่ก้อยก็ไม่เคยว่านะ เวลาไปเที่ยวกันเอง แต่ต้องกลับมาก่อนสามทุ่ม แต่ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินอะไรก็โทรหาพี่ก้อยแล้วบอกวันไหนจะกลับช้ากลับเร็ว ตอนไปเดินเล่นห้างแล้วแวะไปเล่นเกมเซ็นเตอร์ เราไปเดินสเก็ตมาได้เพื่อนคนจีนด้วย เรากับเพื่อนไม่เคยเล่นสเก็ต คือเล่นครั้งแรกแล้วจ้ำเบ้าอ่ะ คือเจ็บสุด แล้วเขาก็มาช่วยสอนให้ เขาชอบคนไทยมาก ตอนเจอกันเขาพูด ‘สวัสดีครับ’ ด้วย แล้วเวลาจะไปเที่ยวไหนเขาจะแนะนำตลอดว่าไปที่นี่สิ ที่นู้นก็ดีนะ เราเลยทีที่เที่ยวกันเยอะเลย   แต่แหล่งช๊อปปิ้งของเขาจะอยู่ใต้ดินเพราะว่าข้างบนอากาศหนาว ถึงจะโตมากับอากาศหนาวแค่ไหนก็ยังคนอ่ะ ทนไม่ไหว ขอช๊อปแบบสบายๆข้างล่างดีกว่า เสื้อผ้าไซส์XLมีนะ แต่แบบเอวเท่าฝาขวดน้ำอ่ะ เล็กมาก เราเป็นคนที่ตัวใหญ่ไง แล้วแบบ – – ไม่มีใส่ แล้วต้องผ่านไป เสื้อผ้าไม่เชิงถูกอ่ะ ราคาเท่าที่ไทยเลย แต่ว่าที่นี่จะมีแต่แขนยาวหนาๆหรือแขนยาวบางๆ แต่ขอให้เป็นแขนยาวอ่ะ แขนสั้นไม่ค่อยมีหรอก ไม่มีรูปนะ เพราะรีบช๊อปรีบกลับหอเดี๋ยวกินข้าวเย็นไม่ทัน     พอวันเสาร์ต่อมา เราก็ได้ไปวัดที่มีชื่อเสียงอีกแล้ว นั้นคือ วัดจีเล่อนั่นเอง วัดนี้เป็นวัดที่สวยมาก แต่ตรงที่ซื้อตั๋วเข้าวัดก็น่ากลัวเหมือนกัน ที่นั่นขอทานเขาน่ากลัวมากอ่ะ แบบเดินถือแบงค์1หยวนก็คือ5บาทอ่ะ เป็นปึ้กๆ แต่ที่นี่เขาขอกันแบบขอ1หยวนนะ ขอหน่อยๆ แล้วใครให้จะเดินตามอ่ะ แล้วที่อยู่กันเยอะเพราะว่าต่างชาติมาบ่อยแล้วก็จะโดนเยอะ พี่ก้อยเลยบอกให้ระวังดีๆแต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรนะ ไม่ให้ยุ่ง ก็เดินผ่านไปขอคนอื่น ไปไหว้พระซะหน่อย ขอพรให้เรียนเก่งด้วยเถอะ สาธุ!       วันอาทิตย์ตามตารางเราต้องไปสวนสนุกกัน แต่สวนสนุกดั้น..ปิดโว้ยยยย ยังดีที่ได้ถ่ายรูปT^T นี่เสียใจจริง ปิดซ่อมแซมไม่บอกล่วงหน้าย่ะ! แต่เรายังคงหาที่เที่ยวใหม่ได้ นั่นคือพิพิธภัณฑ์731 มันเป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับคนจีนถูกคนญี่ปุ่นจับไปเป็นเฉลยเพื่อนำไปทดลองมีการผ่าหัวใจสดๆโดนไม่วางยาอะไรทั้งสิ้น พ่นสารทดลองและดูการผลลัพธ์ เป็นเรื่องที่คนจีนลืมกันไม่ลงเลย เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่คนจีนไม่ชอบคนญี่ปุ่นเข้าไปแล้วบรรยากาศไม่ค่อยดีเลยอ่ะ รู้สึกหดหู่ อึดอัดเลยถ่ายรูปน้อยมาก แทบไม่มีเลย  

อีกไม่กี่วันจะกลับไทยแล้วก็มีงานเลี้ยงอำลากัน

   

สอบวัดระดับหลังเรียน

      ประสบการณ์เรียนซัมเมอร์ที่จีนกับ SummerJeen อย่างแรกที่ได้ก็คือการเรียนรู้ที่จะใช้ภาษาในชีวิตประจำวัน การสื่อสาร เราได้รู้การออกเสียงที่ถูกต้อง การพูดคุยกับคนจีน ทำให้เราพัฒนาภาษาของเราไปอีกขั้น อย่างที่สอง ความรับผิดชอบ ไปอยู่ในที่ที่เราไม่คุ้นเคย ข้าวของที่ต้องรักษาเอง จัดการเอง การอยู่หอร่วมกับเพื่อน การทำความสะอาด การตื่นเช้า การไปตรงเวลา การไปเรียน ทุกสิ่งสอนให้เราทำมันด้วยตัวเอง อย่างที่สาม ที่ขาดไม่ได้ก็คงมิตรภาพที่มีให้กับเพื่อนที่เราโครงการ เพื่อนที่เรียนร่วมกัน หรือแม้แต่มิตรภาพระหว่างพี่ที่พาเราไป มันล้วนเป็นสิ่งดีๆที่ได้จากที่นี่ อย่างที่สี่ การอยู่ร่วมกับผู้อื่น ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง แต่เมื่ออยู่กับคนอื่นเราต้องปรับตัวเข้าหากัน มีปัญหากันในสิ่งที่ต่างคนต่างไม่ชอบ ก็ปรับตัวเข้าหากันอีก